Bardzo szybko zaaklimatyzował się w nowym otoczeniu – jego gra z każdym tygodniem zyskiwała coraz większe uznanie nie tylko wśród kibiców, ale także piłkarskich fachowców. W Wiśle pokazał się, rozwinął skrzydła i odniósł pierwsze duże sukcesy, co zaowocowało pierwszym powołaniem do reprezentacji Polski już w marcu 2006 roku. Z orzełkiem na piersi zadebiutował w Rijadzie konfrontacją z Arabią Saudyjską. Prezentował się na tyle dobrze, że selekcjoner Paweł Janas szykował dla niego miejsce w ścisłej kadrze „biało-czerwonych” na Mistrzostwa Świata w Niemczech w 2006 roku – gdyby nie problemy zdrowotne, Kuba prawdopodobnie już wtedy pojechałby na wielką piłkarską imprezę. Dało się wyczuć, że jest już bardzo blisko wielkiej piłki w europejskim wydaniu. Coraz głośniej zaczęto mówić o wzmożonym zainteresowaniu znanych zachodnich klubów. Stało się jasne, że nadszedł czas na kolejny piłkarski krok. Media plotkowały o ofertach z Włoch, Hiszpanii i Anglii, jednak zdecydowanie największą determinację wykazali przedstawiciele Borussii Dortmund. Transakcję, zawartą w lipcu 2007 roku, dyrektor sportowy niemieckiego klubu Michael Zorc do dziś nazywa swoimi „najlepiej wydanymi pieniędzmi na tym stanowisku”. W barwach nowego zespołu Kuba zadebiutował meczem Pucharu Niemiec z 1.FC Magdeburg. Udane występy w Bundeslidze sprawiły, że jednocześnie rosła także jego pozycja w reprezentacji, prowadzonej już wtedy przez Leo Beenhakkera. Po bardzo dobrych występach w wyjazdowych spotkaniach z Portugalią i Rosją zaczęto Kubę coraz częściej kreować na jednego z liderów drużyny przygotowującej się do Mistrzostw Europy w Austrii i Szwajcarii. Niestety, i tym razem dopadł go pech – na ostatnim zgrupowaniu przed turniejem doznał kontuzji i w kadrze na turniej został w ostatniej chwili zastąpiony przez Łukasza Piszczka. olejny sezon zaczął jednak znakomicie, od tytułu najlepszego zawodnika meczu o Superpuchar Niemiec. Szybko pojawiły się pogłoski o zainteresowaniu słynnego Liverpoolu, a także innych piłkarskich marek, takich jak Ajax Amsterdam, Celtic Glasgow, West Ham czy Villareal. Zostaje jednak w Dortmundzie i decyzja ta okazuje się strzałem w dziesiątkę. Jesienią 2010 roku do Kuby dołączają kolejni Polacy: Robert Lewandowski i Łukasz Piszczek, a Borussia z polską trójką w składzie dwa razy z rzędu – zarówno w 2011, jak i w 2012 roku – w spektakularny sposób sięga po mistrzowską paterę. Po ośmiu pięknych latach spędzonych w Dortmundzie nadszedł czas na rozłąkę. W klubie zmienił się trener i filozofia całej drużyny, czego efektem był transfer do włoskiej Fiorentiny. Jako zawodnik Florencji Kuba razem z reprezentacją Polski wywalczył upragniony awans do mistrzostw Europy we Francji. Mimo braku regularnej gry w zespole z Toskanii Kuba doskonale prezentuje się na Euro, kończąc przygodę w ćwierćfinale z dorobkiem dwóch goli. Impreza kończy się smutnym akcentem i niewykorzystanym decydującym karnym (ćwierćfinał z Portugalią). Po powrocie do Polski Kuba otrzymuje wielkie wsparcie od kibiców, a w rodzinnych Truskolasach witają go tłumy. Po roku przygody z włoską Serie A Błaszczykowski wraca z wypożyczenia do BVB. Jeszcze latem Kuba opuszcza Dortmund i na zasadzie transferu definitywnego przenosi się do drużyny VfL Wolfsburg. Reprezentacja Polski z aktywnym udziałem Kuby świetnie radzi sobie w eliminacjach do mistrzostw świata 2018. Biało-czerwoni awansowali na historyczne 6 miejsce w rankingu FIFA i dumnie zmierzają po awans na mundial w Rosji.